君の名は

"What is your name?"

Maybe lonely is not because of you don't have someone beside you,

you always have but you haven't met that person yet.

https://www.youtube.com/watch?v=TPmvTGvhHas

ดูเรื่องนี้มาแล้วเหงาเลย อารมณ์ยังค้างมาถึงวันนี้ตั้งแต่วันศุกร์

ดีใจที่ได้ดูและคิดว่ามันคุ้มค่ามากๆ

ทั้งภาพ เพลง เนื้อเรื่อง แม้กระทั่งความรู้สึกที่มันตกตะกอน

เคยเชื่อว่าคนเราเกิดมาเพื่อเจอใครอีกคน

เชื่อมาตั้งแต่เด็กๆ พอโตมาเราก็รู้สึกว่า

แม่งมีแต่ในหนังทั้งนั้นแหละ ไอคนที่เกิดมาเพื่อเรา ไม่มีหรอก

ที่คิดแบบนี้เพราะไม่เคยสมหวังกับเรื่องพวกนี้ด้วยแหละ

เรื่องมองมันเป็นเรื่องไรสาระทั้งที่ลึกๆในใจ ก็ยังเชื่อ

เรื่องนี้ตอกย้ำกับความเชื่อนี้มาก

เหมือนเจอเพื่อนที่คิดเหมือนกัน ที่เข้าใจเหมือนกัน

อินกับเรื่องนี้จนน้ำตาไหลไปช่วงนึง

หัวเราะ ลุ้น ดีใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับมิตสึฮะและทากิคุง

เราว่ามันอาจจะมีจริงๆก็ได้นะ คนที่เกิดมาเพื่อกัน

แค่เรายังไม่เคยเจอแล้วต่อให้เจอเราก็คงไม่รู้หรอก

แค่รู้สึกว่าการที่เราได้รักใครสักคนที่เขาก็รักเราไม่แพ้กัน

มันเป็นความรู้สึกที่ดีน่าดูเลยนะ

555 พูดไปก็รู้เลยว่าไม่เคยรับรู้ความรู้สึกของการถูกรัก

เศร้าปะล่ะ ให้ทาย

มิตสึฮะกับทากิคุง เคยเจอกันก่อนจะเกิดเรื่องดาวหางตกซะอีก

อย่าว่างั้นงี้เลย คนบางคนที่เดินผ่านเราไปตอนเราเดินห้าง

หรือเดินขึ้นสะพานเลย เรายังรู้สึกเอะใจว่า

เฮ้ย เราเคยเจอกันที่ไหน เคยรู้จักกันที่ไหนหรือเปล่า

ยังอยากรู้จักคนที่แค่เดินผ่านเราเลย คิดดูสิ

ดูเรื่องนี้แล้วภาพสวยมากกกกกกกกก

ยิ่งฉากในโตเกียวโคตรสวย 

ดูแล้วคิดถึงตอนไปญี่ปุ่นเลย จะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ไปอีก

ฉากดาวตกดีงามมากกกกกกกก

จะร้องไห้เพราะความสวย

ยิ่งฉากที่ลดความคมของภาพ เป็นแนวภาพวาดอะ

โคตรดีมากๆๆๆๆ เห็นแล้วจะร้องไห้ ทำไมสวยขนาดนี้

ถึงหนังมันจะจบแบบแฮปปี้

แต่แม่งเหงามาก เหงาเอาเรื่องเลย

ใจจริงอยากเล่าเรื่องผู้ชายที่นั่งดูหนังข้างๆกันในโรงมาก

เชี่ย! เพราะดูหนังนี้แม่งทำให้เพ้อเจ้อเลยอะ จะร้องไห้ หือหือ

ประทับใจตั้งแต่เลือกที่จะมานั่งตรงนี้ละ

คือตอนที่ไปซื้อตั๋วหนัง แถวE มันมีคนจองE10ไว้ก่อนแล้ว

นี่ก็อยากนั่ง E9 นะแต่เพราะมันกลางโรงพอดี

แต่เพราะพนักงานเมเจอร์แม่งกดดัน ยืนมองกูซื้อตั๋วอยู่ได้

ไม่กล้าเลย กลัวมองว่าอีนี่ไปนั่งกับใครที่ไม่รู้จักหราาา

โอเคฉันเลือกเว้นที่นึง ซื้อ E8 ก็ได้

รอเวลาเข้าไปพักใหญ่ๆ

ก็เข้าไปนั่งที่ตัวเอง โปรแกรมในโรงก็รันไปเกือบ 20 นาที

นาทีที่หนังเริ่ม ผู้ชายคนนึงก็เดินมาฝั่งขวามือเรา

ข้ามคนที่นั่ง E10 มา แล้วก็มานั่งที่ E9

เชี่ย ทำไมเจ๋งจังว่ะ 

(คงแอบด่าฉันกับอีคนที่นั่งE10ว่าพวกมึงจะเว้นที่ทำไม)

ก็ดูหนังกันไป

แต่มันแบบ รู้สึกเหมือนมีเพื่อนมานั่งดูด้วย

เหมือนเราอยู่ในอารมณ์เดียวกันน่ะ เก็ทมะ

บางฉากฮา ก็ขำไปด้วยกัน 

บางฉากลุ้น ก็ลุ้นไปด้วยกัน

บางฉากซึ้ง ก็ร้องไห้ไปด้วยกัน

แล้วเราก็นั่งดูจน end credit 

นั่งยันจบเพลงสุดท้ายด้วยกันอะ

(จริงๆอีE10ก็ยังอยู่ เด็กม.ปลายแถวหน้าก็ยังอยู่)

แล้วก็เดินออกจากโรงพร้อมกัน

นาทีนั้นแบบ เชี่ย อยากขอไลน์มาก

อยากรู้จักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แต่ไม่ได้ทำ

ทั้งๆที่ไปเจอกันใน B2S อีกแต่ก็ไม่ได้ทำอะไร

เสียดายเลย

ถ้าได้เจอกันอีกคงดีนะ 

เราคงเดินเข้าไปทำความรู้จักเธอแน่ๆ

เฮ้อ.... เศร้าเลย เหงากว่าเดิม