Miss June's last day

ชอบที่จะตั้งชื่อtopicเป็นชื่อเดือนหรือวันที่ที่เขียน เพราะอะไรน่ะหรอเพราะคิดชื่ออื่นไม่ออกไงล่ะ
อีกวันเดียวก็ต้องบอกลาจูนแล้วนะ แล้วเราจะต้องเดินหน้าไปพบกับจูนอีกคนในปีหน้า
มันไม่เหมือนกันหรอก จูนในปีนี้กับจูนในปีหน้า

เขียนไดอารี่จบก็มาเขียนblogต่อ เพราะไม่ได้ตัดเล็บพอเขียนตัวหนังสือแล้วปวดนิ้ว
หันมาจิ้มๆหน้าlaptopดีกว่านะเออ...
ไม่รู้ว่าปี 2015 นี่เวลามันเดินไปเร็วกว่าปีที่แล้วไหม แต่ปีที่แล้วเดินไวจริงๆนะ
ปีนี้เฉยๆเลย รู้สึกว่ามันก็เดินของมันไป ส่วนเราก็เดินแข่งกับมันนั่นแหละ ไอ่'เวลา'น่ะ
ความจริงแล้วอยากให้ถึงสิ้นปีเร็วๆนะ อยากมานั่งขบคิดว่าเราได้อะไรมาบ้างจากปีนี้
แต่เอาเถอะ ค่อยๆเดินไปเหลือเวลาอีกตั้ง6เดือนให้มีเรื่องได้ตกผลึกอีกเยอะ

มาเล่าช่วยครึ่งแรกของปีก็ได้นะ ถ้าจะอยากอะไรขนาดนั้น ฮ่าๆ
ครึ่งปีนี้ดีอะ ดีจนตอนนี้มาแอบคิดว่าเฮ้ยครึ่งหลังมันจะแย่ปะวะ กลัวนะเนี่ย
ครึ่งปีมันมีเรื่องให้ตัดสินใจเยอะมากๆส่วนใหญ่เราตัดสินใจถูกด้วย
แผนที่วางไว้ให้ตัวเองก็ทยอยสำเร็จไปทีละแผน
ได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดแบบไร้ผู้บังคับบัญชา(พ่อแม่ไง)กับเพื่อน
ได้ไปเที่ยวไกลมากๆกับเพื่อนอีกกลุ่ม
ได้ทำงาน part time ที่โรงงานนรกแต่มีข้าวฟรีให้กิน
ได้พาตัวเองเข้าไปสังคมใหม่ๆ ไหนจะชมรม ไหนจะสังคมที่ทำงาน
ได้สังเกตผู้คนมากขึ้น ได้เรียนรู้จากการพูดคุยกับคนใหม่ๆรวมถึงคนเก่าๆด้วย
เอ้ย... มันมีเยอะกว่านี้นะแต่มันคือปลีกย่อยเอาว่าหลักๆนะ

แต่ไอความรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่ามันก็ยังมีอยู่ยังไม่หายไปไหน
บางคืนก็ยังนอนร้องไห้แบบไม่มีเหตุผลเหมือนเดิม
แต่ยังไงก็อยากบอกว่ามันดีขึ้นมากๆ เราวินิจฉัยจากตัวเองได้เลย
ว่าที่ผ่านมาจิตใจเราไม่ปกติจริงๆ เหมือนโดนอะไรเข้ามากระทบเยอะ
จากเรื่องที่เป็นคนสร้างเอง และมีคนโยนมาให้
ตอนนี้อะไรปล่อยได้ก็ปล่อยนะ แบกไว้รู้ว่าไม่ไหวแน่ๆ

เอาว่าครึ่งปีนี้เป็นครึ่งปีที่ดีมากๆนับตั้งแต่เกิดมา จริงๆนะ
มีอะไรระหว่างทางให้หยุดและคิดเยอะดี
หรือมันคือก้าวของการเดินเข้าไปในเขตของดินแดน 'ผู้ใหญ' วะ(ใช้คำเว่อวังมาก)
ไม่อยากใช้คำนี้เลย รู้สึกไม่ชอบคำว่าผู้ใหญ่และยังยินดีกับคำว่าเด็กหรือวัยรุ่นอยู่ ฮ่าๆๆ
ใช้คำว่า 'เติบโต' แล้วกัน(แล้วใหญ่เลย เสร่อสุดๆ)
เออน่ะ... เราว่าเราไม่อยากเป็นไอคนที่นอนซมอยู่ คนที่เอาแต่คิดถึงอดีตน่ะ
เราอยากเป็นคนที่มีค่า อยากสร้างความภูมิใจให้ตัวเอง เพราะเราไม่เคยมีและไม่เคยทำไง
ลองมองดีดีนะ ในคนวัยเดียวกันกับเรามันมีคนที่ประสบความสำเร็จ
คนที่มีประสบการณ์มากกว่าเราเยอะมากๆ ลองหันมามองตัวเองมันคนละเรื่องเลย
เราไม่อยากเป็นคนที่คอยมองแต่คนอื่น เราอยากเป็นแบบคนพวกนั้นบ้าง

มีอะไรที่อยากเล่าให้ฟังเยอะมากๆอะ แต่มันเค้นออกมาไม่หมดเลย
เอาเรื่องไรดีอะ เรื่องเป้าหมายในชีวิตละกัน
จะบอกว่าวันเกิดตัวเองปีที่แล้วเขียนจดหมายหาตัวเองปีนี้ด้วย
จำไม่ได้ละว่าเขียนอะไรไว้บ้างแต่มันก็มีปณิธานสิ่งที่อยากทำอยู่นะ
เป้าหมายปีนี้ก็ได้ทำไปบ้างแล้ว ตอนเนี่ยทำงานเก็บตังอยู่
ตั้งใจว่าจะเก็บให้ถึงห้าพันไว้ก่อน แบ่งไว้สองส่วนใหญ่ๆ ให้พ่อแม่ ให้ตัวเอง
ไอให้ตัวเองก็แบ่งไปอีก เงินเก็บ เงินใช้ เงินเดินตามสิ่งที่ฝันไว้
ไม่รู้หักลบมันจะเหลือเท่าไหร่เหอะ ไอประเทศที่อยากไปเที่ยวจะได้ไปปีไหนก็ไม่รู้
จริงๆไม่ได้อยากไปเที่ยวหรอก ออกแนวอยากไปอยู่มากกว่า โอ้ยยยยจริงจังนะ

เป้าหมายต่อมาคือการอ่านหนังสือเดือนละ 2 เล่ม กับดูหนังให้ครบ 100 เรื่องในปีนี้
ไออ่านหนังสือน่ะ มันมาจากความคิดของเราที่ว่าคนอ่านหนังสือเยอะและหลากหลายมันเท่
และเราอยากเป็นแบบนั้นบ้าง แต่แม่งดันล่มล่ะ ทำไม่ได้อะไม่ชอบอ่าน ทำไม่ได้จริงๆ
ส่วนเรื่องดูหนังน่ะหรอ หึหึ ตอนนี้ 59 เรื่องแล้วนะคิดว่าน่าจะทัน ดูไปเยอะมากๆ

เอ้อปีเนี่ยได้เตาอบมาด้วย เลยได้ลงมือทำขนมไปสามอย่างละ
ทาร์ตไข่ เค้กกล้วยหอม บราวนี่ พังบ้างรุ่งบ้าง 55555ส่วนใหญ่พัง
ฝึกไปเรื่อยๆนะ อย่าท้อแท้กับรสชาติ

พอแล้วดีกว่า ไว้เก็บไว้เล่าวันหลังบ้าง
เอาเป็นว่า โตหน่อยแล้วกันนะ เดี๋ยวก็ 20 แล้ว
อะไรๆก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆนั่นแหละ เข้มแข็งนะ อะไรทนได้อย่าบ่นเลย
เรียนรู้ทุกอย่างที่เข้ามานะ เป็นคนที่โตขึ้นจากเดิม
มีนิสัยหลายอย่างต้องตามแก้ค่อยๆเป็นค่อยๆไป
รักตัวเองให้มากๆ มีความคิดที่ดี แยกแยะให้เป็น โมโหให้น้อย
ขี้วีนให้น้อย สังเกตเยอะๆมีไหวพริบ เรียนรู้ๆ โอ้ยยยย สู้ๆนะไปหนู