Thursday before camping

Suddenly, suddenly you realize a dream of mine
You set my soul free
Heavenly, heavenly you put me in the highest place
Hope you feel the same
. . . . . . . .
may i like you ?
would you mind if i want you to be here for a while ?

. . . . . . . . .

เวลามีคนมาใส่ใจรายละเอียดเล็กๆของเรานี่มันก็ดีนะ รู้สึกสำคัญมาแปดระดับเต็มสิบ

(เฮ้ยนี่ playlist ใน youtube ที่ทำไว้เล่นแต่เพลงความรักกรุ๊งกริ๊งเลย)

เออ แต่ชอบเวลามีคนมาใส่ใจ อย่างบางเรื่องเราก็ไม่ได้ทันสังเกตตัวเอง

แต่ก็มีอีกคนที่มาสังเกตให้เรา

อย่างตอนนั้นคุยกับเพื่อนคนนึง

แล้วเขาบอกว่า ตัวเราชอบพิมพ์ตัวเลข 5 มาสี่ตัวตลอดเลย

เราก็แบบ เฮ้ยจริงหรอ พอเลื่อนๆไปดูข้อความเก่าๆ เอ้อ! จริงด้วยว่ะ

ไม่ได้สังเกตตัวเองเลย จริงๆ

วันเนี่ยไปไบเทคมา เอาขนมไปให้เพื่อนที่ทำงานด้วยกัน

ไปแจกจ่ายความหวาน นัดเบียให้มาเอาขนมไปด้วย

สรุปวันนี้มีคนได้ลองขนมไปหลายคนมากๆ

ไอซ์ เก๋ พี่นก ภูมิ มิว เบีย

กลัวๆนะ ไม่มั่นใจในฝีมือง่อยๆของตัวเอง ฮ่าๆ

แต่ก็ยินดีที่ได้ให้น้า

วันนี้เจอเบียไง คือเบียเนี่ยตามอ่าน blog เราจริงๆว่ะ

ตลกดี 55555 เขินนะเนี่ยเวลามีคนมาอ่านอะไรบ้าๆแบบนี้

เจอเบียทีไรต้องได้อะไรกลับมาตลอด

หมายถึงของฝากบ้าง ไรบ้าง

เบียชอบเขียนข้อความใส่กระดาษมาให้อ่านประจำที่มีของแลกกัน

แล้วแบบเอาจริงๆ เราชอบนะเราว่าเบียใส่ใจอะไรเล็กๆพวกนี้ดีว่ะ

บางทีเราว่ามันน่าจะเป็นนิสัยผู้หญิงแต่เรากลับไม่เป็นแบบนั้น

เออแต่ก็ดีอะ เหมือนได้แลกเปลี่ยนเรื่องราวช่วงหนึ่งของชีวิตให้รู้กัน

ตั้งแต่รู้จักเบียมาเนี่ยรู้จักอะไรเยอะเลย โดยเฉพาะเพลง

ไม่รู้ขอบคุณเบียไปกี่ครั้งละ แต่ก็อยากขอบคุณอีก

นี่ๆถ้าอ่านอยู่ต้องยิ้มแน่ๆ (หรือเปล่า)

เฮ้ย แต่ขอบคุณนะหนังสือที่ให้ยืมมา

นู่นนี่นั่นที่เคยซื้อมาฝาก นี่รู้สึกผิดไปเลยเพราะไม่ค่อยได้ให้อะไรกลับไป

อยากบอกว่ามันน่ารักดี ทุกครั้งที่อ่านข้อความเบียมันต้องได้ยิ้ม จริงๆ

blog ครั้งนี้มอบให้บะเบียเลยจ้า

5555555555555555555